แต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน"
คล้ายนาเสียงจะคุ้น แต่ในสถานการณ์เช่นนั้Iม่มีเวลาที่หล่อนจะนึกถึงขุดค้น ความรู้สืกแห่งห้วงนั้น กาชะลองนิ่วหน้า พูดอย่างนีไาเท่ากับเพรู้ว่าหล่อนฟ้น นางเอกละคร และจงโจพูดประซดหล่อนชัดๆ มันน่าจะรายงานเสียโห้เข็ด ในเมื่อ เหล่าเครือญาติของหล่อนก็เป็นถึงนายตำรวจ1หญ่■..ใหญ่กว่าอีตานี''แน่นอน
•ฉันขอดูบัตรประจำตำแหน่ง จะได้รู้ว่าคุณน่ะเป็นตำรวจจริงหรือปลอม มีมั้ย" แกล้งตีรวนหน้าตาเฉย
ได้ผล...เมื่อบุรุษนายนั้นชะงัก แต่เพยงชั่วครู่ก็หยิบบัตรประจำตำแหน่งจาก กระเปาสตางค์ใบจิ่วที่กาซะลองรู้สีกว่าช่างคุ้นตาอย่างเหลือเกินออกมายื่นให้เห็น ตรงหน้า
คราวนี้กาซะลองเป็นฝ่ายชะงักบ้างเมื่อปรายตาไปเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่ บนนามบัตรนั้นอย่างชัดเจน 'ร.ต.อ. ศกร ศุภเศรษฐ์'
มือแข็งแรงเอื้อมขึ้นไปถอดแว่นดำอันนั้นออก ขณะประสานสายตากับหล่อน
"พอจะเชื่อถือได้มั้ยครับ คุณกาซะลอง" จักรยานล้อโต
เหมือนจะเห็นรอยยิ้มยั่วในแววตานั้น ริมฝีปากเต็มอิ่มเม้มเข้าหากัน อย่างโกรธจัด นิ่กิ่ปีแล้วหนอที่ไม่ใต้เห็นหน้าตาบ้าบอกวนประสาทนี่ อีตาศกร อีตาบ้า อีตาสารผัด...ตามมารังควานฉันอีกแล้ว
นี่คงจะหัวเราะเยาะความเบิ่'นเฟอะของฉันอีกล่ะสิ.'
"ต้นไม้มันขวางถนนอย่างนี้ รถของคุณคงยังไปต่อตอนนี้Iม่ได้ ผมว่าคุณ ไปพักที่ป้อมตำรวจก่อนดีมั้ย ให้เจ้าหน้าที่เขาจัดการให้เรียบร้อยก่อน แล้วจะ ไปไหนค่อยไป"
รู้หงรู้วาหล่อนจะใปใหน ยังจะมากวนประสาทอยู่ใด้
"นานมั้ย" ถามเสียงห้วนและกวนประสาทกลับไปบ้าง "เพราะฉันไม่ชอบ คอยอะไรนานๆ"
"ก็...แล้วแต่ความร่วมมือของคุณ" จักรยาน fat bike
กาซะลองค้อนขวับ สุดท้ายเขานั่นแหละที่ถือไพ่เหนือหล่อน...เช่นเคย "แล้วฉันต้องทำยังไง'
ทีไปชนกับสิงกีดขวางเข้าอย่างจัง
หญิงสาวนั่งตัวสั่นด้วยแรงตระหนกก่อนจะเรียกสติคืนพร้อมทั้งฉวย โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างตัวขึ้นมาโดยเร็ว แต่เพียงชั่วครู่ที่เจ้าเครื่องสือสาร อันจิ๋วต้องมีอันระเห็จกลับไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่เดิม
"โธ่ถัง! ไหนคุยนักหนาว่าโทรได้ทุกสารทิศ แคนก็เจ๊งชะแล้ว ประเดี๋ยว กลับไปก็โละซะหรอก"
ปนออกมาด้วยแรงหงุดหงิด ลืมนึกถึงไปว่า 'แค่นี้, ที่พูดออกมานั้น เข้าส่เขตจังหวัดเชียงรายเหนือสุดของประเทศไทยไปเรียบร้อยแล้ว
มือเรียวงามเคาะลงบนพวงมาลัยขณะใช้ความคิด แต่ดูเหมือนเมื่อความมืด ยิ่งปกคลุม เจ้าตัวก็ยิ่งจะคิดไม่ออกด้วยใจมัวไปจินตนาการถึงละครหลากหลาย เรื่องที่เคยเล่น ทั้งภูตผีปีศาจและฆาตกรรม จนอดคิดไม่ได้ว่าท่ามกลางสายฝน ที่เทกระหนํ่าในบรรยากาศของแสงสว่างริบหรี่ หากปรากฏสิงที่เหนือธรรมชาติ โผล่ออกมาเหมือนในละครหล่อนจะทำอย่างไร
"น่าเขกกะโหลกตัวเองแท้ๆ เลย ปีบนะปีบ เมื่อไหร่เธอจะหายอาการ ใจร้อนแบบนี้ซะที" ปนตัวเองอย่างโกรธๆ ด้วยรู้นิสัยตัวเองดีว่าขบวนการใจร้อน ไม'มีใครเกิน...แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อความฝืนเมื่อคืนมันช่างน่าหวาดกลัว...
ภาพที่คุณยายนอนจมกองเลือดอยู่บนเตียงท่ามกลางข้าๆของที่กระจัด กระจายยังติดอยู่ในใจไม่เลือนราวกับเป็นความจริง หนำซํ้าโทรศัพท์ยังติดต่อไม่ ได้ มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติวิสัยเพราะหล่อนกับคุณยายมักจะโทรศัพท์คุยกัน อยู่ตลอด อย่างน้อยอาทิตย์ละสองสามครั้ง...แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น
มีอะใรเกิดขึ้นที่คุ้มภูคากาซะลอง จักรยาน
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เหมือนกับทุกครั้งที่อยู่ในสภาวะยุ่งยากใจ ฉับพลันต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อกระจกรถถูกเคาะปังๆๆ เร็วราวกับอัตโนมัติที่กาชะลองหยิบกระบอกปีนด้ามจิ๋วซึ่งซ่อนอยู่ใน กระเป้าถือมาถือไว้กับตัว พร้อมทั้งหันขวับไปยังต้นเสียง
ท่ามกลางกระจกที่ฝ็ามัว หล่อนเห็นบุรุษสองนายนั่งอยู่บนมอเตอร1ชค์ คันโต ทั้งคู่ช่อนกายอยู่ในเสิอกันฝนสีหม่นที่คลุมไว้ตั้งแต่สีรษะจรดปลายเท้า เห็นเพียงใบหน้าที่โผล่พ้นผืนผ้ายางออกมาเพียงเล็กน้อย แต่กระนั้นดวงตาของ
จักรยาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น