วันอังคารที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2558

"คิดถึงปีบจัง หนีมาเชียงรายก็ไม่บอก"

"คิดถึงปีบจัง หนีมาเชียงรายก็ไม่บอก"
ประโยคแรกส่ออาการตัดพ้อในทันทีที่กาซะลองรับสาย ดิสธรทิ้งกายลง บนพนักโซฟาสีนํ้าตาลอ่อนดูเรียบแต่หรู สมบัติเพียงชิ้นเดียวในบ้านที่น่าจะเป็น ของอิมพอร์ตชุดสุดท้ายที่เหลืออยู่
มือขาวจัดเอือมไปหยิบบุหรี่ที่ประทับตราว่าเป็นของนอกขึ้นมาสูบด้วยท่วง ท่าอันถูกดีไซน์มาแล้วว่าผู้กระทำล้วนแล้วแต่เป็นคนมี 'ระดับ' เขาพ่นลมหายใจ ออกมาอย่างละเมียดละไม ขณะฟังเสียงคู่สนทนา
"พอดีปีบไม่เห็นว่ามีความจำเป็นอะไร เพียงแต่ตั้งใจมาเยี่ยมคุณยาย เท่านั้นเองค่ะ" กาซะลองตอบเสียงราบเรียบ ดวงหน้าเรียวดูราวรูปป้นสลักใน เงาสลัว หญิงสาวหย่อนกายลงที่เก้าอี้รับแขกตัวเล็กดูลำลอง เหยียดแขนขาตาม สบายจนดูราวกับแทบจะไม่ได้ตั้งใจฟังคนทางโน้นเลยด้วยซํ้า จักรยานล้อโต
ดิสธรดึงกายขึ้น นํ้าเสียงของกาซะลองมันทำเอาเขาแทบนั่งไม่ติด ชายหนุ่ม กรอกเสียงแผ่วหวาน
"นั่นแหละฮะจำเป็น อย่างน้อยผมก็น่าจะมีโอกาสได้รู้จักกับญาติผู้ใหญ่ ของปีบบ้าง"
ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่ทั้งเสียงทั้งกลิ่นจะหายไป อย่างรวดเร็วอย่างนี้ แต่เมื่อสบสายตาคมเข้มที่บ่งบอกออกมาอย่างไม่ปิดบังว่า หล่อนกำลังเพ้อเจ้องมงาย ร่างระหงก็ยืดตัวตรง แหวเสียงเขียว "คุณยังไม่ตอบ ว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"
"ก็...เดินตามคุณมาไง เห็นทำท่าประหลาดๆ เดินเข้าไปคนเดียวในปาลึก ตอนใกล้คํ่า" ศกรตอบเรียบๆ นาเสียงไม่ยินดียินร้ายตามนิสัย หนำซาดวงตา ยังแฝงไว้ด้วยขบขัน เห็นเพียงเท่านั้นกาซะลองก็สาวเท้าฉับๆ เดินกลับทาง เข้าคุ้มซึ่งเปิดไฟสว่างโร่ จักรยาน fat bike
"อ้าว แล้วจะรีบไปไหนล่ะคุณ ผมอุตส่าห์มีเรื่องจะคุยด้วย"
"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ" ตอบเสียงห้วน ร่างระหงรีบสาวเท้าอย่าง รวดเร็ว ไม่ได้มีทีท่าที่จะหยุดเดิน พลอยให้คนที่เดินตามหลังต้องสาวเท้าตาม มาขวางหน้าไว้ กาซะลองตาเขียว นับวันอีตานี่ยิ่งถืออภิ3ทธิ
ชิ! คงจะถือว่าเป็นคนโปรดคุณยาย จักรยาน
"ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ" เน้นเสียงเข้ม ดวงหน้าสวย เงยมองผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างโกรธจัด ศกรมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวย มัน ทั้งดุทั้งเข้ม แต่กระนั้นชายหนุ่มยังมองเห็นความอ่อนไหวที่ซ่อนอยู่ภายใน กาซะลองรีบเมินหน้าหลบดวงหน้าคมนั้น
คนบ้า มายืนมองหน้ากันอยู่ได้!
"หลีกไป!" หญิงสาวกัดฟันพูด แต่ร่างสูงใหญ่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะไหวติง ตรงกันข้ามกลับเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ ขณะที่เขาพูดออกมาเบาๆ ราวกระซิบ
"จะไม่คุยกับผมหน่อยหรือ เรื่องอุบัติเหตุจ่าเมฆ"
กาซะลองเงยหน้าขึ้นมองทันที ตาต่อตาสบกัน ศกรเห็นความหวาดหวั่น ปรากฏอย่างชัดเจนในดวงตาคู่สวย มันช่างเด่นชัดราวกับกำลังกระทบจิตใจผู้ เป็นเจ้าของอย่างแรง
"คุณหมายความว่ายังไง มีอะไรเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุ" หญิงสาวถามเสียง พร่า ภายในใจนึกตระหนก หรืออุบัติเหตุมันจะโม่โซ่อุบัติเหตุ
หากแต่ผู้กองหนุ่มเพียงจะเริ่มต้นประโยค แพรสาก็รุดเดินเข้ามาหา เด็กสาวค้อมกายลงเล็กน้อยขณะบอกกาซะลองว่า "คุณปีบคะ โทรสัพท์ทางไกล
จักรยาน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น