"นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ มาช่วย"

ทั้งคู่ก็ถูกซ่อนอยู่ในแว่นกันแดดอันโตจนมองไม่เห็นถึงแๆวตๅที่9ๅจทําให้หล่อน เดาอะไรๆ ออกได้
"มีอะไร" หล่อนถามเสียงห้วน แต่ดูเหมือนคนที่อยู่ภายนอกจะไม่ได้ยิน เพราะเสียงฟ้าฝนที่ก้องคำรามรวมทั้งถูกปิดกั้นด้วยกระจก ท้ายสุดร่างสูงใหญ่ ของคนที่นั่งช้อนหลังจึงต้องก้าวลงมาจากรณเละเคาะกระจกหล่อนโดยแรง
"เปิดกระจกก่อนคุณ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ"
จากม่านกั้นของกระจกรถเหมือนจะอ่านความหมายได้อย่างนี้ กาชะลอง อ้าปากหวอ ชิ! ใครจะเชื่อ หน้าตาอย่างกับผู้ต้องหา ถนนหนทางก็เงียI/อย่างนิ้ ขืนเปีดลงไปก็บ้าแล้ว
หล่อนส่ายหัวดิก บุรุษนั้นเกาหัวยิกทั้งที่สีรษะปกคลุมด้วยหมวกเสือกันฝน
"นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ มาช่วย" จักรยานล้อโต
กาซะลองเฉย คนสมัยนIว้ใจกันได้ที่ไหน หล่อนยังไม่อยากเป็นข่าว หน้าหนึ่งว่านางเอกชื่อดังถูกฆาตกรรมอ^บนทางเปลี่ยว "เปิดกระจกนิดนึงกั๊ได้ ผมไม่อยากตะโกน" กาชะลองยังคงเฉย
"อุวะ!" เขาทำท่าอ่อนใจ ก่อนบุ้ยใบไปทางด้านหลัง กาซะลองเอี้ยวตัวหัน ไปมองตาม ที่นั่นหล่อนเห็นรถกระบะคันเก่ามีโลโก้ของกรมตำรวจอย่างชัดเจน
และมีไซเรนติดไว้อย่างเด่นชัด แต่อย่างว่า คนสมัยนั๊[ว[จกันได้ที่ไหน รถของ หล่อนก็ยังใหม่ ตัวหล่อนเองก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวคนเดียว จักรยาน fat bike
อาการหน้าเชิดจึงเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ...กำปืนในมือแน่น อะไรจะเกิดก็เกิด
หล่อนจะสู้ยิบตา! "นี่คู้ณ"
กาซะลองว่าหล่อนได้ยินเสียงเขาตะโกนอย่าง...แรง "นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ มาช่วย จะให้ช่วยรึเปล่า"
เอ๊ะ พูดแมวๆ อย่างนี้ก็สวยสื ผู้พิทักษ์กันติราษฏร์มาพูดกับประชาชน
อย่างนIด้อย่างไร หญิงสาวค่อยๆ เลื่อนกระจกลงแต่ก็เพียงนิดเดียว ก่อนตะโกน ตอบไปว่า "แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุณเป็นตำรวจจริงหรือปลอม' จักรยาน
"คนที่นี่เขาไม่โกหกกันหรอกคุณ ไม่เหมือนพวกที่ค้าเงา เอะอะๆ ก็เอา
ฝนที่เทกระหนํ่าลงมาอย่างไม่ลืมหูลีมตาไม่ก่อให้เกิดความประหวั่น พรั่นพรึงแก่ผู้ที่กำลังห้อรถมาด้วยความเร็วสูงแต่อย่างใด เนื่องด้วยยี่ห้อของรถคัน นั้นบ่งบอกให้รู้ถึงความพิเศษของเครื่องยนต์สมรรถนะดีเยึ่ยมที่เพิ่งอิมพอร์ตมา จากต่างประเทศ ซึ่งในเมืองไทยมีอยู่เพียงไม่กี่คัน และด้วยสนนราคาที่แพง ระยับจึงทำให้ผู้ขับขี่มั่นใจได้ว่าอย่างไรเสียเจ้ารถคันนี้คงพาไปถึงที่หมายได้ อย่างปลอดภัย
แต่บรรยากาศเมื่อยามอาทิตย์อัสดงและความมืดครึ้มที่เริ่มโรยตัวลงอย่าง รวดเร็วนั่นต่างหากที่ทำให้คนที่อยู่ภายในต้องห่อตัวเข้าหากันด้วยความหวาดหวั่น ดวงตายาวเรียวกวาดมองไปตามสองข้างทางที่เงียบสงบ•••เงียบจนน่าสะพรึง เพราะมีแต่ต้นไม้เขียวครึ้มขึ้นอยู่ และไร้ชึ่งผู้คนสัญจรรวมทั้งพาหนะขับผ่าน แทบไม่น่าเชื่อว่า ณ ที่แห่งเดียวกันนี้หล่อนจะเคยชื่นชมพิสมัยยามเมื่อยังเยาว์วัย แต่นั่นก็ยังไม่ร้ายเท่ากับสายฟ้าสว่างที่ฉายแสงวาบลงมาส่พี้นดินอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงกึกก้องกัมปนาท ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นที่ต้นไม้ใหญ่ข้างทาง ล้มครืนลงมาขวางถนน กาซะลองหวีดร้องขึ้นมาสุดเสียง และโดยอัตโนมัติที่ หล่อนเหยียบเบรกรถโดยทันที แต่แม้กระนั้นก็ยังรู้สืกถึงแรงกระแทกของตัวถัง
จักรยาน fat bike