■คุณดิสธรคะ ปีบว่าเรื่องทุกอย่างเราคุยกันเคลียร์แล้วนะคะ" กาซะลอง เน้นเสียง แต่ปลายสายชิงบอกก่อน
"แม้แต่เพี่อน...ก็ไม่มีความจำเป็นต้องรู้จักกับญาเ1ของฎบเลยหรือฮะ"
เขายื่นไม้ตายด้วยคำว่าเพื่อน ทำเอาหญิงสาวได้แต่4งเงียบ หากเขาคิดแค่ 'เพื่อน' มันก็ไม่มีป้ญหาอะไร แต่การกระทำหลายอย่างของดิสธร^นส่อไ^|ว•าเขด มากกว่านั้น เหมือนห1|มไฮโซจะเว่า 'จุดอ่อน' ของกาชะลองอยู่ตรงไหน เขา
รีบพูดต่อด้วยนาเสียงที่ฟังสด5นขน "ปีบจะรังเกียจ3?ย หากผมจะแวะไปหาที่ นั่นบ้าง อย่างน้อยก็ในฐานะเพื่อน"
หญิงสาวอาอึ้ง ไม่ได้รังเกียจหากเขาจะเป็นเพื่อน แต่หากเขามาทิ่นี่ก็ดู ไม่สมควร
"ถ้าปีบปฏิเสธก็หมายความว่าปีบรังเกียจและ...ไม่คิดเลย^ผมเฎนเพื่อน. "คือ...ปีบ..."
"ให้ผมแวะไปหานะฮะ จะได้ทำความรู้จักกับคุณยายด้วย" เขาชิงตัดบท และวางสาย กาซะลองหน้ายุ่ง นึกไปถึงความยุ่งยากที่จะตามมา รวมทั้งเรื่อง ยุ่งๆ ทั้งหมดที่ยังไม่ได้รับการแก[ข หญิงสาวผุดลุกขึ้นเดินออกไปที่รัมระเปียง ชะโงกหน้ามองลงไปยังลานหญ้าหน้าบ้าน กวาดสายตามองหาคนที่เพื่งจากมา แต่ลานกว้างนั้นปราศจากเงาร่างสูงใหญ่ของ^กองหน้า^มที่ชิอศกร หญิงสาว ทอดถอนหายใจ รู้สีกในใจห่อเหยวอย่างที่ตัวเองก็หาคํๅตอบไม่ จักรยานล้อโต
นึกไปถึงคำพูดสุดท้ายของเขา
'จะไม่คุยกับผมหน่อยหรีอ เรื่องอุบัติเหตุจ่าเมฆ'
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันดูยุ่งยากใจ เขาทาเหมือนเป็นเรื่องสสักสำกัญ แต่กล้บผสุนผลันจากไปโดยไมทนได้เอ่ยปาก^ยอะไรกันสักคำ เขาทำอย่างนี้หมาย ความว่าอย่างไร...อีตาผู้กองบ้า!
แต่ในขณะเดียวกันหลังวางสาย หนุ่มไฮโซเจ้าสำอางกลับทำหน้ายุ่งเมื่อ เจอคำถามจากผู้เป็นมารดา ดิสธรไสซองบุหรี่ลงบนโต๊ะอย่างไมอ^งขฏบจน ดูคล้ายเป็นการระบายอารมณ์
"ไม่เห็นมีอะไรเลยฮะแม่ ขนาดผมบอกว่าจะไปหาถึงเขียงราย ปีบเขาปัง จักรยาน fat bike
เฉยๆ"
จากกรุงเทพฯ ค่ะ"
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน Iทรทาง1กลจากกรุงเทพฯ ด้วยเรื่องอะ1ร ในเมื่อ คิวงานทุกอย่างหล่อนก็จัดการแล้วอย่างเรียบร้อย 1ม่น่าจะมีใครมีธุระ โนเมือ ก่อนมาก็ประกาศอย่างชัดเจนแล้วว่าต้องการมาผักผ่อนและ^ม่อยาก'^ครมา รบกวน
"จากใคร"
"คุณดิสธรค่ะ" แพรสารีบตอบเสียงใส สีหน้าสด1ชนขึ้นมาทันทีเมื่อได้สอบ
ถามชื่อเสียงเรียงนามของผู้ที่โทรมาแล้วอย่าง!■รียบร้อย เพราะยังจำได้ถึงท่าทาง โกรธกริ้วของคุณปีบเมื่อคราวก่อนที่หล่อนตอบอะไรไม่ได้^งไจ
แต่คนที่รอฟังคำตอบอยู่กลับไม่ได้สดชื่นตามไปด้วย กาซะลองนิ่วหน้า เพราะไม่ทราบถึงเจตนาของไฮโซหนุ่มคนด้ง 'ดิสธร อภิฤกษ์ราชตระนันท์' เขาจะโทรมาทำไมในเมื่อเรื่อง 'ทุกอย่าง' ได้ผ่านการพูดคุยกันแล้วอย่างเรียบร้อย
ขยับปากจะบอกแพรสาให้ปฏิเสธ ก็พอดีกับผู้กองหนุ่มพูดขึ้น
"เชิญตามสบายครับ ผมคงไม่รบกวน" ร่างสูงใหญ่ขยับตัวคล้ายจะลํ่าลา ท่าทางของเขาไม่ยี่หระต่อสิงที่กำลังคุยด้างอยู่แม้แต่น้อย วูบหนึ่งที่ความนึกคิด ของกาชะลองประหวัดไปถึงหญิงสาวนามศรานตา เขาอาจจะมีนัดกับหญิงสาร นามนี้อยู่กั๊ได้ ถึงไดรีบร้อนรนนัก
ร่างระหงยึดตัวตรงขณะที่ผินกายเดินขึ้นส่ตัรบ้านโดยไม่มีคำลํ่าลาไดๆ
ปล่อยให้ร่างสูงใหญ่ยืนมองตามอยู่อย่างนั้น จักรยาน
ศกรยักไหล่ พยายาม 'ไม่คิด' ว่าเรื่องที่เกิดเป็นเรื่องสลักสำคัญ ใคร
คนนั้นอาจจะเป็นคนสำคัญของหล่อนก็ได้ หล่อนถึง1ด้เห็นเรื่องที่จะคุยฟ้น^ง เรื่องเล็กน้อย
ยิ้มให้แพรสาเป็นเชิงทักทายเล็กน้อย แต่เด็กสาวกลับชิงพูดขึ้นเสียงละห้อย "ผู้กองจะกลับแล้วหรือคะ ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนหรือคะ" "ไม่ล่ะ ฉันมีงานต้องทำต่อ ขอบใจมากนะแพรสา" "แต่ช่วงนี้แพรไม่เห็นผู้กองแวะมาทานข้ารที่คุ้มบ้างเลย" นํ้าเสียงใสกังวานออดอ้อน ดวงตาหวานเชื่อมปกปิดความรู้สืกในไจแทบ ไม่มิดขณะประสานสายตามองผู้กองห'4ม ศกรยิ้มเอ็นดูเด็กสาร เขาเองพอจะ
จักรยานล้อโต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น