วันพุธที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2558

กรรมสยอง สนอ0กันถา!



กรรมสยอว สนอ0กัIเถา!

๒๔

มีไม่มากคนหรอกที่จำเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา และคอยสำนึก ว่าอย่างนั้นอย่างนี้ทิ่ตนได้กระทำไปเป็นบาปเป็นกรรม นอกจากคนที่ มีธรรมประจำใจเท่านั้น ที่คอยนึกถึงบาปบุญคุณโทษดังเรื่องที่จะเล่า ให้ฟังต่อไปนี้

ภาคใต้เป็นภาคที่อุดมสมบูรณIปด้วยทรพยากรจำนวนมากมาย ก็จริงอยู่ แต่การทำมาหาเลี้ยงชีพของคนแต่ละจังหวัดแต่ละท้องที่ ย่อมแตกต่างกัแไปตามธรรมชาติและสภาพแวดล้อมจักรยาน

เพราะบางถิ่นการกินอยู่มิได้สดเคืองแต่ประการใดเลยแต่กลับ มีคนว่างงานมากมาย โจรผู้ร้ายชุกชุม แต่บางท้องถิ่นบางจังหวัด การ ครองชีพฝืดเคือง คนยากจนและคนที่มีฐานะพออยู่กินไปวัแๆ แต่ชุมชน กลับอยู่กันอย่างพี่น้องมีความผาสุก

ระนอง เป็นจังหวัดหนึ่งของภาคใต้ที่มีทรัพยากรธรรมชาติ มากมาย เช่น แม่นา ภูเขา และอุดมไปด้วยปาไม้ แร่ ลัตว์นํ้า แต่ ในความอุดมสมบูรณ์ของจังหวัดนี้ ก็หนีไม่พ้นชาวชนบทยากจนมี อาชีพรับจ้างและเก็บหาของปา ต้องดิ้นรนประกอบการงานเพื่อเลี้ยงปาก เลี้ยงท้องจักรยานล้อโต

สาโรจน์ เด็กชนบท ก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกันนี้ นอกจากจะ ตกอยู่ในสภาวะกำพร้าแม่ตั้งแต่ตนเองยังเป็นเด็กเล็กแล้ว ยังต้องดิ้นรน ทำงานเกึอบทุกชนิด ก็เพื่อจะได้เลี้ยงตัวและพ่อที่ทำงานไม่ไหวแล้ว อีกคน

ขณะที่ฝนตกหนักอยู่นั้นบุคคลส่วนหนึ่งที่ประกอบอาชีพทำแร่ ก็ต้องตากฝนกันทั้งวัน สาโรจน์ก็ทำได้เหมือนกันไม่เคยปนและย่อท้อจักรยาน fat bike

กรรมสยอง สนอ0กันถา!

๒๕

คนที่พบกับสองพ่อลูกนี้ต่างก็มีความสงสารไปตามๆกัน

ผู้ทิ่มีความเมตตาอยู่มากก็ได้นาไปทำงานที่มีเงินเดือนเพื่อจะได้ มีรายได้ที่แน่นอน สาโรจน์ทำไดไม่นานเท่าไรก็พบกับความเจ็บปวย เพราะสุขภาพไม่ค่อยดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วประกอบกับเวลาพักผ่อนน้อย ในที่สุดก็ออกจากงาน

ปี พ.ศ.๒๕๒๗ เป็นต้นมา มีบุคคลต่างถิ่นเข้ามาอาศัยทำกินใน จังหวัดระนองกันมาก ตามเกาะ ตามปาที่ว่างเปล่าอยู่เดิม เริ่มเปลี่ยน แปลงเป็นบ้าน เป็นสวน ในขณะเดียวกันค่าครองชีพก็ขึ้นสูงตามมา ทํนทีงานการก็หายากเพราะคนมากต้องแย่งหางานกันทำ

อีกอย่างการจ้างงาน ไม่ว่างานสวน งานเหมืองแร่ งานประมง งานโรงเลื่อย งานกรรมกรต่างๆ นายจ้างชอบจ้างแรงงานพม่าเพราะค่า แรงถูกกว่าและป้ญหาไม่มี เรียกได้ว่าเป็นพม่าเกินกว่าครึ่งของงาน กรรมกรทั้งจังหวัดก็ได้

เมื่อไม่มีงานทำ สาโรจน์ก็ปรึกษาพ่อว่าจะชื้อรถมอเตอร์ไซค์วิ่ง รับจ้าง พ่อก็ไม่ขัดข้องเพราะเห็นว่าเป็นงานเบาและมีรายได้ดีพอสมควร เหมาะสมแล้วกับคนทิ่มีร่างกายไม่สู้จะดี

ในช่วงนี้เองที่ทำให้สาโรจนIดไปรู้จักกับอรรณพในปอนชนไก่ แห่งหนึ่ง เป็นการรู้จักแค่เห็นหน้าจำได้และพอเรียกชี่อกันถูกแค่นั้นเอง มิได้สนิทสนมกันเท่าไรนัก หาได้รู้ถึงความตี้นลึกหนาบางหรีอหัวนอน ปลายเท้าอย่างคนโบราณว่า "รู้หน้าไม่รู้ใจ" เป็นการรู้จักกันเพยงว่า อยู่แถวๆ ปอนไก่แห่งนเอง

อรรณพ แท้ที่จริงประกอบอาชีพอะไรเป็นหลักไม่มีใครทราบจักรยานล้อโต

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น