เมือดีคงเรื่องใหญ่

"สภอ. ภูคำ ผม ร.ต.อ. ศกร ศุภเศรษฐ์ ยินดีรับใช้ครับ" นุ่มนวลหนักแน่น แต่ปลายสายที่ตอบมาทำเอาคิ้วเข้มขมวด
"ชะ...ช่วยด้วย ฉะ...ฉันถูกทำร้าย ชะ...ช่วยด้วย" เสียงแหบพร่าคล้าย สตรีมีแววโหยไห้ เสียงสะอื้นแทบจะกลบเนึ้อเสียงที่แท้จรํง แรงหวาดหวั่นตระหนก ขาดเป็นห้วง ศกรรีบกดเรคคอร์ดตัวเทปที่พ่วงติดกับโทรศัพท์ สิบเวรที่ทำท่าจะ หลับมิหลับแหล'หายง่วง เผ่นผลุงมายืนข้างผู้กองที่กำลังยืนหน้าเครียด "ใคร ทำร้ายคุณ"
"ฉันบอกไม่ได้ คุณตำรวจรีบมาเถอะค่ะ มาช่วยฉันด้วย" "ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน"
ปลายสายบอกสถานที่ก่อนยํ้า "ผู้กองมาคนเดียวนะคะ ถ้าตำรวจมากัน หลายๆ คน ดิฉันต้องตายแน่ๆ ค่ะ"
สิบเวรตาเหลือก ไม่มีเวลาลุ้นเมื่อได้ยินผู้กองบอกชัด "ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้" "เอาอย่างงั้นจริงเหรอครับผู้กอง"
ทันทีที่วางสายสิบเวรก็ถามเสียงรัว กิตติศัพท์ความใจเด็ดของผู้กองศกร รู้กันถ้วนทั่ว จะเสี่ยงอันตรายแค่ไหนไม'เคยกลัว ขอให้ประชาชนปลอดภัยเท่านั้น จักรยานล้อโต
พอ แต่อย่างนี้ก็1ม่นา... โจรผู้ร้ายเดี๋ยวนี้มันไว้ใจได้ที่ไหน แผนพิษสารพัด ผู้กอง
ศกรยิ่งตงฉินอยู่ด้วย ใครเจ็บใครแค้นบ้างก็ไม่รู้ เผื่อผิดพลาดขึ้นมาเสียนาย
ตำรวจ?เมือดีคงเรื่องใหญ่
"ผมว่าให้พวกเราไปช่วยด้วยดีกว่า ตามไปก็ยังดี" เดาใจไม่ถูกเมื่อผู้กอง
มาดเข้มยังยืนเฉย ตามองไปที่เทปเครื่องจิ๋วพลางออกคำลัง
"จ่าช่วยเอาเทปไปให้ผู้กองธีรัชดูดีกว่า ผมคิดว่ามันน่าจะมีอะไร" "มีอะไรหรือครับ" สายตาของสิบเวรบอกความฉงนสงสัยเต็มแก่ แต่ผู้กอง
ร่างใหญ่ไม่ตอบ ร้อยตำรวจเอกศกรเพียงบอกสันๆ
■จัดการอย่างที่ผมสั่งแล้วกัน ส่วนเรื่องนี้ผมจัดการเอง"
ร่างสูงใหญ่เดินตุ่มๆ ไปยังรถคู่ใจ ครุ่นคิดไปถึงนี้าเสียงสันเครือหลุดหาย
เป็นช่วง เนี้อเสียงแหลมเล็กปน?1เด้วยความแหบพร่า ความตระหนกลนลาน ชัดเจนจนไม่เหลีอเค้าของความหวาดหวั่นเกรงกริ่งในอันตราย ด้วยประสบการณ์ การทำงานมานานปี ลางสังหรณ์บางอย่างส่งสัญญาณมาเตือนอย่างเงียบๆ
ผุดขึ้นเป็นระลอก เหตุ1ดบุรุษผู้นั้นถึงได้กลายเป็นดิสธร!
กาชะลองนั่งฟังอย่างนิ่งสงบ แต่คำถามก็เกิดขึ้นมากมายไม่แพ้กับศกร เหตุโดดิสธรถึงต้องทำอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ลูกชายฟานรัฐมนตรีไม่ได้มีเรื่องบาดหมาง กับร้อยตำรวจเอกศกรมาก่อน
หญิงสาวจรดสำลีเนื้อนุ่มชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผลตรงบริเวณปลายคางของ เสียวหน้าคมอย่างแผ่วเบา เลือดสดๆ ยังซึมออกมาอยู่ตรงบริเวณบาดแผล พยายามที่จะไม่รบกวนร่างสูงใหญ่ที่นอนผ่อนลมหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย เหมือนเขาจะครุ่นคิดอะไรอยู่ จักรยาน fat bike
"มันน่าสงสัยใช่มั้ยคะ ทำไมดิสธรถึงต้องทำร้ายคุณ"
ตาต่อตาสบกันและศกรก็เห็นคำถามในดวงตาคู่สวย หล่อนก็คงแปลกใจ ไม่แพ้เขา ด้วยว่าบุรุษนั้นเหมือนจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ทั้งสิ้นจนเป็นมูลเหตุ ให้ต้องวางแผนทำร้าย และด้วยท่วงท่ารูปลักษณ์ที่เห็น ใครคนนั้นไม่น่าจะเป็น ลูกชายคนเดียวของท่านรัฐมนตรี
เหมือนกาซะลองจะล่วงรู้ว่าผู้กองหน้าเข้มกำลังมีเรื่องที่ปิดบังหล่อน หญิงสาวเค้นเสียงเข้ม
"บอกฉันมานะคะ ว่าคุณคิดอะไรอยู่ ห้ามปิดบังฉัน 'ทุกเรื่อง' เหมือน อย่างที่คุณเคยปิดบังฉัน" หน้างองา ริมฝีปากเต็มอิ่มยื่นออกมาอย่างขัดใจ ยิ่ง คิดขึ้นมาก็ยิ่งอยากทุบคนที่นอนเจ็บอยู่ตรงหน้า คนบ้า เล่นอะไรไม่รู้พิเรนทร์
"คุณรู้มยคะ แผนบ้าแผนบอของคุณทำเอาฉันใจแตกสลายนอนร้องไห้ ไม่รู้กี่คืนต่อกี่คืน นะคะ ครั้งนี้มีอะไรคุณต้องบอกฉัน ไม่งั้นคุณเจ็บจริงๆ ด้วย"
ศกรฉวยมือนุ่มที่ทำท่าจะเงื้อหมัดมาตรงหน้า หน้าคมเข้มยิ้มอ่อน ความ อ่อนหวานนับวันยิ่งจะเกาะกุมหัวใจเขาแนบแน่น ชายหนุ่มบีบมือน้อยนั้นเบาๆ จักรยาน
"ผมขอโทษ แต่ผมก็คิดว่ามันคุ้มนะเพราะตอนนี้เราเริ่มเดินมาถูกทางแล้ว"
กาชะลองถอนมือออก แววตาเขาบ่งบอกความนัยจนไม่กล้าแม้แต่จะสบตา หญิงสาวกล่าวอ้อมแอ้ม "งั้นบอกฉันได้มั้ยคะว่าคุณสงสัยอะไรเกี่ยวกับดิสธร"
"ผมไม่ได้สงสัยอะไรคุณดิสธรเลยนะ และคิดว่าเรื่องนี้เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยว ข้องด้วย"
จักรยาน fat bike